Çocuk eğitimi tarihin neredeyse her döneminde mühim görülen bir eğitimdir. Sadece bir çok vakit da dikkatsizlik edilmiş bir eğitimdir. Bilhassa günümüzde gelişmiş olan toplumlar zamanında çocuk eğitimine ehemmiyet verdiklerinden günümüzde pek fazlaca ilke imza atmaktadırlar. Bu sebeple çocuk ilk olarak işlenmemiş bir maden gibidir. Onu eğiten anne – baba, öğretmen ve ya yakın çevresi, çocuk gelişimi için oldukça önemlidir. Evlatların gelişimi fazlaca uzun bir süreç olduğundan istenilen sonuca derhal ulaşılamamaktadır. Sadece günümüzde bir çok ebeveynler (ebeveyn) evlatlarından yapamayacakları şeyler bile istemektedirler. Mesela gelişim özelliklerini ve yaş aralığını dikkate almadan çocuklardan çoğunlukla bilimsel niteliği olan başarı beklemektedirler. Bu durum çocuklar için fazlaca sıkıntılı ve sıkıntılı bir süreç olduğundan ebeveynlerin istediklerini yapamıyorlar. Bu isteklerde yerine gelmeyince ebeveynler çoğu zaman ufaklıklara ceza vermektedir. Sadece ceza bir çözüm değil, aksine bir problemdir.
Tarihe genel olarak baktığımızda çocuk eğitimi her toplumda mühim görülmüştür. İlk çağlardan itibaren okulların kurulması çocuk eğitimi açısından fazlaca önemlidir. Çocuklar çoğu zaman ilk olarak dini eğitim almaktaydılar. Bunun yanında erkekler babalarından kızlarda annelerinden eğitim alarak kendilerini geliştirmekteydiler. Çoğu zaman her toplumda yalnız asil kesimler eğitim görmekteydi. Öteki evlatların eğitim görme hakkı maalesef ki bulunmuyordu. Sadece vakit ilerledikçe bu alanda çocuk büyük eksikliklerin olduğu farkedilmiştir. Bilhassa endüstri devriminden ve dünya savaşlarından sonrasında çocuk eğitimi fazlaca büyük ehemmiyet kazanmıştır. Bu duruma bağlı olarak pek fazlaca okul açılmıştır. Çocuk eğitimi alanında pek fazlaca araştırmalar yapılmıştır.
Çocuk eğitimi esnasında anne ve babaların en büyük hataları nedir?
- Aşırı otoriter olmaları.
- Fazlaca fazla korumacı tutum sergilemeleri.
- Tutarsız davranışlar sergilemeleri.
- Mükemmelliyetçi olmaları.
- Yaş ve gelişim özelliklerini dikkate almamaları.
- Süreçten fazlaca sonuca odaklanmaları.
- Evlatların sual sormalarına engel olmaları.
- Çocuklar adına konuşmaları ve kararları çocuklar adına vermeleri,
Çocuk eğitimi esnasında anne babaların en büyük hataları yukarıda sıralandığı gibidir. Nitekim meydana getirilen pek fazlaca araştırmada da bu gerçek gözler önüne serilmiştir. Ebeveynler otoriter bir tavır takındıklarında çocuğun bastırılmasına ve susmasına niçin olmaktadırlar. Çocuk kendi gereksinimlerini, duygu ve düşüncelerini, fikirlerini istediği benzer biçimde ifade edemediği için fazlaca büyük eksiklik yaşar. Bu eksiklik pek fazlaca alanda (bilhassa toplumsal duygusal alan) çocuğun problemler yaşamasına niçin olmaktadır. Ek olarak annenin aşırı korumacı bir tutumda olması da çocuğun gelişimi ve ileriki yaşantısı için fazlaca büyük bir sorun teşkil etmektedir. Bu sebeple her istediği hazır olarak verilen çocuk artık öteki insanlardan da her şeyin hazır olarak ona verilmesini isteyebilir. Bu da ileriki dönemlerde pek fazlaca alanda problemler yaşamasına niçin olmaktadır.
Çocuk eğitimi esnasında meydana getirilen en büyük hatalardan biriside anne ve babanın tutarsız davranışlar sergilemesidir. Çocuk ilk olarak anne ve babasını rol model aldığından ebeveynlerinden gördüklerini aynı şekilde yeniden etmektedir. Sadece tutarsız davranışlar sergilemek çocuğun kafasını karıştırmaktadır. Çocuk kafası karıştığı için de anne ve babadan uzak durabilir. Bu da çocuk gelişiminde asla istenmeyen bir durumdur. Bunun yanı sıra anne ve babanın mükemmelliyetçi olması da çocuk gelişimini fazlaca büyük bitr sekteye uğratmaktadır. Evlatların süreç içinde edindikleri deneyimler, kazanımlar daima sonuçtan daha mühim olduğundan anne ve babalar bunu göz ardı edebilmektedir. Çocuğun yalnız sonuçta ne yaptığına bakan anne baların evlatları çoğu zaman içe kapanık, sessiz, kimselerle fazlaca fazlsa iletişime geçmeyen ve yalnız bilimsel niteliği olan başarıya odaklanmaktadırlar.
Ebeveynin çocuk eğitiminde gözden kaçırılmış olduğu ve kim bilir en mühim olan nokta da çocuğun yaş aralığı ve gelişim özelliklerinin dikkate alınmamasıdır. Mesela 5 yaşındaki bir çocuktan çarpma ve ya bölme işlemi yapmasını istemek çocuğun okula karşı olan tutumunu da fazlaca fazla değiştirmektedir. Çocuğun yaş aralığı ve hazır bulunuşluğu o işlemleri hayata geçirmeye uygun olmadığından istenileni yapamamaktadır. Anne ve babalar bu alanda çocuğun yetersiz kaldığını düşünerek oyunu yasaklamakta ve hususi derslerle çocuğun fazlaca ufak yaşlarda bilimsel niteliği olan bilgiyle donatılmasını sağlamaktadırlar. Sadece anne ve babalar bu durumu göz ardı ettikleri için çocuğun gelişimini negatif yönde etkilemektedirler.
Çocuk eğitimi niçin önemlidir?
Çocuklar dünyaya işlenmemiş bir maden olarak gelirler. Bu madeni işlemek ve kendi potansiyellerinin farkına varmak en önce anne – babanın arkasından da eğitimcilerin işidir. Sadece bu mevzuda dikkat edilmesi ihtiyaç duyulan pek fazlaca husus bulunmaktadır. Çocuk gelişimi fazlaca kırılgan olduğundan çocuğun özgüvenini zedelemeden ve kendimize bağımlı hale getirmeden eğitim vermemiz gerekmektedir. Doğrusu ufaklıklara yalnız rehberli etmemiz gerekmektedir. Onun haricinde kullandığımız dile ve takındığımız tutuma da fazlaca dikkat etmemiz gerekmektedir. Mesela aşırı korumacı ve ya otoriter bir ebeveyn tutumunun sergilendiği evden ve ya okuldan çocuklar fazlaca negatif etkilenerek çıkacaklardır. Onun için çocuk eğitimine fazlaca dikkat etmemiz gerekmektedir. Peki, çocuk eğitimi iyi mi olmalıdır? Çocuk eğitiminde nelere dikkat edilmelidir? Hepsi ve daha fazlası için işte detaylar…
En ideal çocuk yetiştirme adımları nedir?
- Açık ve anlaşılır bir dil kullanılmalıdır.
- Çocuk ile konuşurken göz teması kurulmalı ve anne babalar çocuğun boy hizasına kadar eğilmelidir.
- Anne ve babalar, evlatlarının muhteşem olmalarından vazgeçmeli.
- Çocuk ne olursa olsun oyundan yoksun bırakılmamalıdır.
- Anne ve babalar aşırı izin verici ve ya aşırı otoriter tutumlardan vazgeçmeliler.
- Anne ve babalar, çocuğa ne olursa olsun mesuliyet vermelidir. Bu sayede çocuğun kendisine olan özgüveni artacaktır.
- Demoktratik bir tutum sergilenilmeli.
- Ceza son olarak umar olmalı ve fizyolojik acılar gerektiren cezalardan ne olursa olsun kaçınılmalıdır.
- Anne ve babaların davranışları birbiriyle örtüşmelidir. Tutarsızlıktan kaçınılmalıdır.
- Anne ve babalar koşulsuz şartsız ufaklıklara kıymet vermeli ve onları sevmelidir.
- Anne babalar çocuklarını asla bir başka çocukla kıyaslamamalıdır.
- Anne ve babalar sonuca değil sürece bakmalıdır.
- Anne ve baba yeri vardığında hayır demesini bilmelidir. Sadece bunu sert bir üslupla söylememelidir.
- Sen dili yerine ben dili kullanılmalıdır.
- Evlatların kendilerini her alanda geliştirebilmeleri için onlara varlıklı olanaklar ve imkanlar sağlanmalıdır.
- Anne ve babalar bazı zamanlarda çocuklarıyla baş başa vakit geçirmeliler.
Anne ve baba, çocuğun ilk öğretmenleri oldukları için çocukta rol model olarak anne ve babasını almaktadır. Anne ve babasından gördükleriyle karakteri şekillenen çocuklar yetişme tarzına bakılırsa kendisini geliştirmekte ve ya eylemsiz durumda kalabilmektedir. Anne ve babanın çocuk eğitiminde dikkat etmesi ihtiyaç duyulan pek fazlaca husus bulunmaktadır. Anne ve baba her şeyden ilkin evladı koşulsuz şartsız sevmeli ve ona kıymet vermelidir. Bu çocuğun sevilmediğini hissetmesine niçin olacağından çocukta pozitif bir düşüncenin yerleşmesine olanak tanımaktadır. Hem de anne ve babanın kullandığı dilde fazlaca mütevazı, açık ve anlaşılır olmalıdır. Bunun haricinde anne ve babalar çocuklarıyla konuşurken göz teması kurmalı ve çocuğun boy hizasına kadar eğilmelidirler. Bunu yaparak çocuğun bir kişi bulunduğunu ve fazlaca kıymetli bulunduğunu hissettirebilirler. Ek olarak çocuğun bir işi yapması ve başarabilmesi için ne olursa olsun çocuğa mesuliyet vermelidirler. Her şeye hazır konan evlatların ileriki yaşantılarında fazlaca fazla güçlük yaşamış olduğu tespit edilmiştir. Onun için çocuklar ne olursa olsun kendi işlerini kendileri yapmalıdır.
Anne ve babanın sergilemiş olduğu tutum demokratik olmalıdır. Demokratik tutum gerektiğinde hayır diyebilmeyide gerektirdiğinden son aşama önemlidir. İletişimde sen dili yerine ben dili tercih edilmelidir. Böylelikle asla kimse suçlanmamış olur. Ek olarak anne ve babalar davranışlarında tutarlı olmalıdırlar. Tutarsız davranmaları çocuğun kafasını karıştıracağından pek fazlaca problemin meydana gelmesine niçin olabilirler. Bu ve buna benzer adımlarla en doğru şekilde çocuk eğitimi verilebilir. Her şeyin başı çocukluk olduğundan evlatların ilk yılları sonraki dönemleri de fazlaca fazla etkilemektedir.